tekst: Hans Knot
Bij het zien van een aantal advertenties komen bij Hans Knot de herinneringen aan vroeger weer boven drijven.
(Klik om te vergroten)
In de jaren vijftig van de vorige eeuw, ik was nog een klein kereltje, gedroeg moeder Knot zich redelijk progressief. Ook zij, als de meeste moeders in de tijd, maakte gebruik van een korset om redelijke proporties te krijgen en zichtbaar te maken. Het kwam af en toe voor dat ze in haar korset toch vroeg om assistentie bij een van de ouderen om de veters van het korset aan te trekken. Of ik mij toen bewust voelde dat dit echt gebeurde in het bijzijn van het andere kleine grut weet ik niet, maar het komt in gedachten wel terug. Helaas kan ik al jaren niet meer vragen of het haar net paste.
(Klik om te vergroten)
Mijn ouders hadden een kapperszaak waar niet alleen allerlei lotions een aantal geuren verspreidde maar ook, wat ik dan noem de vethouder, Brylcreem in een glazen potje. Een bepaalde groep jongeren vond het vooral interessant met een vetkuif rond te lopen en dus werden de glazen potjes gretig verkocht. Maar de bijgaande advertentie vertelt ook dat er van hetzelfde merk shampoo te koop was.
Daarbij komt ook nog dat een yo-yo kon worden verkregen. Mij lukte het nooit het in de goede beweging te krijgen, ik had te veel strijd met het touwtje.
(Klik om te vergroten)
Het is het babyhapje van alle tijden. Zelf kan ik me niet herinneren het te eten kreeg maar het werd in 1946 al geïntroduceerd in ons land. Als product van Nutricia kom je het overal in de winkels als Jumbo, Lidl, AH en Kruidvat tegen terwijl de Action het soms ook heeft.
Onze kinderen hebben het wel gehad maar vaders vond het proeven al een beproeving op zich. Deze advertentie komt uit 1962. Uit de tekst blijkt dat de reclametekstschrijver het niet hoog op had met de mogelijkheden die ouders zelf hadden om een dergelijk groentemaaltje aan te maken.
Immers hadden we zo'n mooie zeef met een houten bol erin, waarmee je ook goede resultaten kon behalen . De potjes werden bij ons alleen geopend als er soms tijdnood was.
